Ogl�dasz odpowiedzi wyszukane dla has�a: spowiedź powszechna

Co za bzdura, że pozwolę sobie tak to ująć. Jestem świadkiem powrotu w
Kościele do 'sposobu' życia w wierze własciwego pierwszym chrześcijanom.
Zaczęło się od II Soboru Watykańskiego jakieś 30 lat temu. Czy zaprzeczysz?
Chodzi o to, aby nawracać się bezustannie i czynnie. Poza tym co oznacza
stwierdzenie 'fikcyjność' skoro są ludzie wierzący?


Zaprzeczę. II Sobór Watykański odnosi się tylko do jednej z wielu
organizacji religijnych o charakterze chrześcijańskim, oczywiście do
największej- KK. Zatrzymajmy się zatem przy niej. Zmianie uległa głównie
forma, a nie treść. Wiadome jest Ci chyba, że pierwsi chrześcijanie nie
znali czegoś takiego jak "papiestwo", a w związku z tym nie było żadnego
prymatu ani Piotra, ani kogokolwiek innego. Nie istniało też pojęcie biskupa
i pełni jego kapłaństwa w dzisiejszym znaczeniu- biskup był jedynie nadzorcą
gminy chrześcijańskiej równym prezbiterowi. Nie istniało cos takiego jak
"kapłaństwo". Prezbiterzy byli wybierani spośród członków gminy, a nie
wyświęcani przez biskupa (nakładano im ręce (kolegium prezbiterów) gdy ich
przyjmowano, ale to nie były żadne tam magiczne święcenia), prócz tego byli
"zwykłymi ludźmi", którzy normalnie pracowali i nic to nie miało wspólnego z
tzw. "powołaniem kapłańskim". Zbory były całkowicie od siebie niezależne.
Wiekszy był także rygoryzm moralny i za
"cięzkie grzechy" chrześcijanin był wywalany z gminy. Nie było
obowiązkowego celibatu i spowiedzi usznej, a grzechy wyznawano "jedni
drugim" najprawdopodobniej grzesznik temu, kogo skrzywdził, lub na zebraniu
gminy (tzw. spowiedź powszechna, która dzis ma marginalne znaczenie w KK, a
w owych czasach było inaczej).
Nikt tez nie wierzył w obecność Jezusa w chlebie i winie, był to posiłek na
pamiatke śmierci ich mistrza, a nie ofiara i to najświętsza :-). Oczywiste
jest także, że nikt nie wierzył w bajki nowszej generacji typu wniebowzięcie
Matki Boskiej, a ta za życia miała niewiele do powiedzenia i bynajmniej nie
uzdrawiała za pośrednictwem swego wizerunku w Częstochowie. Oczywiście jak
już wspomniałem nie istnieli żadni duchowni, zawodowcy. Chrzest odbywał się
najcześciej przez zanurzenie i dopuszczano do niego osoby dorosłe po długim
katechumenacie i powstrzymywaniu się od posiłków. Nie znano czegos takiego
jak bierzmowanie (to wynik ewolucji zjawiska "otrzymywania Ducha Św.",
bynajmniej nie sakramentalnego) i sakramentalnego małżeństwa. Nauczaniem
zajmowali się wedrowni prorocy, którzy zyli z darów gminy, a nie przebywali
w niej dłużej niż kilka dni.
Pomijam też "świadectwa" jakie dało chrześcijaństwo na przestrzeni wieków
(prześladowania tzw. heretyków (często bardziej zgodnych z Pismem Św. niż
"prawowierni"), wyparwy krzyzowe, tłumienie wolnej myśli naukowej,
wspieranie feudalnych form ucisku i kolonializmu).
To w duzym skrócie i ograniczne jedynie do KK, natomiast nie zajmowałem sie
innymi wyznaniami jak prawosławie, protestantyzm, Świadkowie Jehowy. Dla
zapoznania się ze źródłem przytoczonych tu argumentów polecam Nowy Testament
i ciekawe wczesnochrześcijańskie pisma jak Pasterz Hermasa i Didache
(powszechnie dostepne w księgarniach katolickich, księgarniach internetowych
i uczelniach wyznaniowych i takich tez bibliotekach, a także w internecie,
tylko linku nie pamiętam (wystarczy wpisac na altavista, czy yahoo). Ja sam
jestem agnostykiem, więc by byc obiektywnym, nie analizowałem takich zjawisk
jak "Trójca Św.", poniewaz w tym przypadku istnieje szereg sprzecznych
opinii, także w literaturze wczesnych chrześcijan, a nie wypada
niewierzącemu zajmować się kwestiami dogmatycznymi, a nie historycznymi.
Pomijam także zasadność wiary w byty nadprzyrodzone i szereg
podobieństw między religiami (judaizmem i "pogańskimi", a także
chrzescijaństwem).

J.E. Najprzewielebniejszy Hyakinthos
Sługa Służek Hożych
Samozwańczy Arcybiskup Rzeszowa i Okolic na Rzut Beretem
Archimandryta Monasteru Św. Buby Heretyka