Ogl�dasz odpowiedzi wyszukane dla has�a: spodnie sztruks

Kilkanaście minut przed trzecią podjechałem pod kościół. Pierwsza myśl...
zabłądziłem. To niemożliwe, żeby to byli goście weselni...

Dwóch facetów w marynarkach pod krawatem, trzy kobiety w żakietach a
reszta...

- krótkie spodenki, T-shirt, sandały na gołych nogach...
- biało czarna koszula w kratę, spodnie na kant, sandały, dziura w
  skarpecie...
- flanelowa koszula, sztruksowa kamizelka, marynarka od garnituru,
  sztruksowe spodnie, sandały na gołych nogach...
- wzorzysta, brudna sukienka, sandały na gołych nogach...
- chustka na głowie, włóczkowa tunika, czerwone skarpety, sandały...

W kolorowym tłumie dostrzegłem w końcu państwa młodych. A jednak dobrze
trafiłem.

Mlady pan w białej lnianej koszuli rozchłestanej pod szyją, czarnej
kamizelce, czarnych spodniach na kant i czarnych półbutach wyglądał na tle
kolorowego tłumu jak młody bóg.

Mlada pani w białym, zwiewnym czymś, karmiąca piersią dziecko również
wyróżniała się z tłumu pomimo sandałów na nogach.

Z niekłamaną ulgą upchnąłem garnitur w głębi bagażnika. Nie cierpię
garniturów. A, że sandałów w ogóle nie posiadam a flanelową koszulę
wywiozłem kiedyś na działkę więc przywdziałem najbardziej luźny strój jakim
dysponowałem czyli dżinsowe spodnie i bawełnianą koszulę w kratę. Żona
dokonała podobnej rewolucji odzieżowej i weszliśmy do kościoła...

Ksiądz powitał zebranych i z tego co zdołałem zrozumieć, zaczął wyjaśniać
gościom jakie znaczenie w kościele katolickim ma sakrament małżeństwa.

Większość mszy przebiegała według znanych mi już z polskich kościołów reguł.
Lekkie zaskoczenie odczułem gdy ksiądz zaczął w trakcie kazania opowiadać
anegdotki ze swojego pobytu w seminarium, wzniecając tym samym u gości salwy
śmiechu. Przyznam, że było to dla mnie nowe doświadczenie, zbiorowy śmiech w
kościele, lecz w sumie kto powiedział, że Bóg nie ma poczucia humoru?

Gdy ksiądz doszedł do momentu w którym zapytał młodą parę "czy chcecie mieć
potomstwo?" i zaraz sam sobie odpowiedział przymrużając oko "e nie, ten
punkt sobie odpuśćmy, przecież wy już macie dziecko" kościół trząsł się już
od śmiechu w posadach.

To była jedna z ciekawszych mszy w moim życiu. Choć nie wszystko rozumiałem
to widok młodej pary wychodzącej z kościoła w rytmie nie marsza weselnego a
skocznej melodii granej przez orkiestrę z saksofonem, trąbką i bębenkami
chyba na zawsze pozostanie w mej pamięci...

Od kościoła do domu weselnego poprowadziła nas inna orkiestra. Cygańska.
Czterech cyganów i piękna cyganeczka, na oko 60 lat. Weszliśmy na salę i
podano ciepły posiłek. Najlepszy gulasz jaki jadłem w życiu. Zupełnie nie
rozumiem w jakim celu Czesi sypali do swoich spore porcje soli bezpośrednio
z kilogramowej, papierowej torebki. Może nie lubią ostrego jedzenia? Nie
wiem.

Po zaspokojeniu pierwszego głodu, ustawiłem się w kolejce do dystrybutora z
piwem. Widok pięciu beczek piwa, 50 litrów każda, radował me oczy. W
międzyczasie na salę wnoszono kolejne potrawy, sałatkę z makaronem,
kiełbaski w occie, chleb z tartą marchewką i czosnkiem a do "kotleta"
przygrywała orkiestra cygańska, grając w kołko te same trzy melodie. Piękna
cyganeczka, klaszcząc pląsała po parkiecie, wyśpiewując "ooopa, opa,
oooooopppa". Jak się później okazało, były to jedyne znane jej słowa...

Po pewnym czasie, gdy poziom złocistego płynu w mym ciele osiągnął poziom
pod tytułem "odwaga", ruszyłem wraz z małżonką zacieśniać przyjaźń polsko
czeską.

W oko wpadło nam towarzystwo śpiewające gromko w rytm cygańskiej melodii
"dojczland kaput, dojczland aufwiderzejn, viva Barosz, viva Medved".
Wstrzeliliśmy się wokalnie w towarzystwo i już po chwili me plecy uginały
się pod radosnym poklepywaniem Czechów wykrzykujących "Warszawa, Kraków,
morze, Adam Malysz, super! Wy na nas mówicie 'pepiki', nie?". Zdziwiłem się,
że nic nie krzyczeli o Wałęsie ale nie dałem po sobie poznać.

Gdy krzyknąłem, że "Praga i tak jest najładniejsza" częstotliwość radosnych
poklepywań znacząco się zwiększyła. Gdy jednak dowiedziałem się od jednego z
gości, ze "Polska to je Amerika! Chtielbym mieszkać w Polsce, tam wszyscy
bogaci" nie wytrzymałem... Na nic się zdały moje próby udowadniania, że mu
telewizja czy prasa wodę z mózgu robi. Lepperem, Giertychem i 20 procentowym
bezrobociem też się jakoś szczególnie wszyscy nie przejęli więc sobie
odpuściłem. Niech przyjeżdżają. Sami zobaczą.

O dziesiątej pod salę podjechał mikrobus i trzech facetów według miejscowego
zwyczaju "porwało" pannę młodą. Za chwilę w samochód wsiadł pan młody i
pojechał jej szukać po okolicznych knajpach by ją wykupić. Chyba wykupił bo
po godzinie wszedł na chwiejnych nogach z powrotem na salę prowadząc pod
rękę małżonkę.

O północy zaczęły się oczepiny. Przynajmniej tak mi się wydawało. Młoda para
usiadła na dwóch krzesłach w środku sali a na parkiet wybiegły trzy
bosonogie tancerki. W rytm melodii z magnetofonu rozpoczął się dosyć
interesujący taniec, pełen różnych podskoków i przewrotów. Po piętnastu
minutach rozległy się gromkie brawa i towarzystwo wróciło do stołów.

Impreza trwała do białego rana. Piwo lało się strumieniami. Na dworze, na
grilu piekły się kiełbaski, których kolejne porcje wnoszono na salę.

Mlada para otrzymała mnóstwo świetnych prezentów. Wielki czerwony lizak,
obrazek z Jezusem otoczony kolorowymi świecącymi diodami, fantastyczny
włóczkowy sweter w którym podobno przechodziła pani młoda pół studiów więc
kolega w końcu postanowił go jej ofiarować i wiele wiele innych.

Na tym tle nasza zastawa stołowa z kilkudziesięcioma talerzami, filiżankami
i kubkami wyglądała co najmniej jak gówno w lesie. Ale nic to, Państwo
młodzi byli nią równie zachwyceni jak pozostałymi prezentami.

Niepokoi mnie tylko fakt, że dzisiaj uświadomiłem sobie, że w trakcie
zacieśniania międzynarodowych kontaktów, zaprosiłem do siebie do domu całą
cygańską orkiestrę. Miejmy nadzieję, że byli wystarczająco pijani, żeby tego
nie zapamiętać.

To było ciekawe doświadczenie. Polecam każdemu jeśli tylko by miał kiedyś
okazję pobawić się na czeskim weselu. Każdemu oprócz tych chorych na
przepuklinę. :)